جامعه جهانی معماری ، سالهاست دیگر دغدغه اثبات خویشتن را ندارد. و به عنوان بخشی مهم و موثر در دنیای امروز ، فراتر از یک صنف ؛ نقشی سازنده و تعیین کننده ایفا می کند. سالهاست جامعه معماران در جهان، تراز خود را در سطح عالی از نظر جایگاه شغلی، جایگاه سیاسی ، و جایگاه تمدن سازی تثبیت کرده اند. و بدون نگرانی از متهم شدن به اقتدارگرایی دوره معماری مدرن ، تعامل فعالی را با سایر بخشهای اداری ، حرفه ای و فنی دنبال می کنند. رویکرد گفتگوی دولتها و بنیادهای فراملیتی با معماران مطرح دنیا نشان میدهد ، در بحثهای مهم و اساسی مانند محیط زیست ، توانمندسازی حاشیه شهرها ، توسعه پایدار ، حتی دولتهای صلب و تک گویی مانند عربستان سعودی در بحث توسعه مسجد الحرام ، دست نیاز به سوی جامعه معماری دراز می کنند.
اما متاسفانه در کشور عزیزمان ایرانی با پیشینه ای به غایت روشن ، معماران حتی از داشتن نظام معماری که حداقلترین خواسته شغلی است محروم هستند . و به اشتباه مهندس ساختمان انگاشته میشوند . روز جهانی معماری را همگام با همکارانمان در سایر نقاط جهان در حالی گرامی میداریم که امیدواریم در کشور ما نیز ، آموزش، پرورش، اختیارات ، تعهدات ، و خدمات معماری قدر بیند و بر صدر نشیند. تا شاید در برابر چهل سال از دست رفته در معماری کشور عزیزمان ایران ، در چهل سال آتی بتوان به اتفاقاتی میمون دست یافت.نگاه سخت افزاری به مقوله معماری و غلبه مهندسی های سخت مانند عمران در مدیریت ملی حوزه معماری تا کنون فرصتهای بیشماری را بدل به تهدید نموده است . و شهرهای مارا تبدیل به خشونت زاترین محیط های شهری کرده ، شهرهایی که پیام محیط معماری شان ، نفاق ، سرهم بندی ، سوداگری ، و رفع مشکل بجای حل مساله است. پیکر پاره پاره بافتها و آثار معماری کهن در شهرهای مهمی مانند مشهد ، کربلای تمدن و معماری ماست .کربلایی که متاسفانه سر و صدایی هم ندارد و غفلت تاریخی مدیران و فرصت طلبی سوداگرانه بخشی از بازار ، آنرا تبدیل به مصیبتی تمام عیار نموده است .
محمدهادی عرفان / نهم مهر 1396
مرکز مطالعات شما(iiua.ir)
